Hep merak eder dururdum acaba benim kanımdan olan kimler var bilmediğim diye sizin sayenizde bilgi sahibi oldum teşekkür ederim zekeriya ve sase isimli ailenin salih ve yusuf isimli çocuklarının ve bir şekilde sanırım küsmüşler... çünkü rahmetli dedem hep böyle bir hikaye anlatır dururdu...ama ben inanmazdım kardeş kardeşe niye küserdiki hemde bizim kültürümüzde onların soyadının bayram olduğu ve bizimkinin beycan olduğu... ben yusuf un çocuklarından mehmet irfan recai beycan ın ahmet isimli oğlunun kızıyım...sanırım hayatları boyunca hiç konuşmadılar birbirleriyle yani salih ve yusuf un çocukları...ama bilmeselerde salih oğlu mahmut mazhar bayram ve dedem resmi görünce çok etkilendim karşımda dedem duruyor gibi hissettim dedemde çok iyi bir hafızdı öyle güzel okurduki ben onlarla büyüdüm. sanırım arada ne olursa olsun bir şeyler genlerimizle aktarılıyor, içimde bir bilgelik olduğunu bilirdim ama dedemin sadece okuma ve ezber yeteneği vardı. o din konusunda kendi çocuklarına ve bizlere baskı yapmadı,o hep sen istediğin ve hazır olduğun zaman yolun açılacaktır derdi... bilmediğim şeyleri nerden bildiğini bilmemek gibi şimdi daha iyi anlıyorum ilk kafkasyadan buraya gelen sase ve zekeriyadan sanırım bize sonsuza kadar hediye olarak bırakılanlardan payımıza düşenlerden bunlar...ruhları şad olsun...mekanları cennet olsun...dedemi 1990 yılında kaybettik 66 yaşında... keşke yaşasaydı ve ona bunları anlatabilseydim...hep bir yerinde onları özlediğine eminim...ölüme insan katlanıyor ama buna katlanmak zor olmalı.. affedilmeyi istemek için affetmeyi öğrenmek lazım...emeği geçen herkese sonsuz teşekkürler...size minnet borçluyum...umarım bir gün sizde en iyi şekilde ödüllendirilirsiniz...